VI.
Şu dumanlara ve etraftaki kasvete de bak; İnsanlar gayelerini Tanrı'ya adamanın hüznünü yaşıyor.
Tanrı nerede?
Kalbimizde olmalı.
VII.
Ne eksik olduğunu düşünür, eksik.
Ne, eksikliğin tamamlayıcı olduğunu bilebilir.
Eksik.
Kesiklerin, bütünleşip iyileşecek yaraların,
eksik olduğunu düşünüp taşındığın dünyanda,
Hep eksik.
Eksik.
VIII.
İnanılacak gibi değil! Bu şey, her şeyden daha korkunç ve iradeli.
İnsan özümsemeli.
İnsan hiddetlenmeli, dedi.
Gitti.
IX.
Teo; bayan, Tamafe’yi özlüyor ve hoşlanıyorum. Ama o hiç bilmeyecek buna lüzum yok.
Bilince sahip olan ve sarih beliren her duygu üşümeye başlar, dedi.
Yalnız kaldı.
İki türde de üşüdü,
Daha sonra,
Ebedileşecek olan huzuru, geniş zamana yayılarak birikti.
