Hayatımın dönüm noktasındayım, duruyorum öylesine. Ben normalde hep daha çok gülerdim, daha çok neşe saçardım etrafıma ne ara bu hale geldim diye soruyorum kendime. Arkamı dönüp gitmem gereken noktaya geldim şu an, bir yazımda yeni bir ilişki demiştim çok heyecanlıydım.
Bu ilişki miydi beni bu hale getiren ? Sorgulayıp duruyorum kendimi, etrafımı, her şeyi... Neden cevap bulamıyorum, neden kendime cevap veremiyorum ben. Zaman geçiyor, günler geçiyor, kendimi geliştirmem gereken bir çok konu varken neden bu noktada takılı kalıyorum hala. Çalışmam gereken bir işim, odaklanmam gereken bir uzmanlık sınavım ve yaşamam gerek çok güzel bir hayatım var. Çıkmam gerekiyor değil mi bu girdaptan, herkese verdiğim akılı kendime asla uygulayamıyorum :)
Ay aman yaa düşün düşün nereye kadar her ay ben mutlu olmak için terapiye para veriyorum hahaha kendime güldüm şu an. Hayat gerçekten kısa ya ne zaman nerede olacağımız belli değil düşündüğüm şeylere bak. Bazen böylede kızıyorum kendime işte sonra hiiç bir şey olmamış gibi devam ediyorum, gülmek en iyisi ya gerçekten gülmek gülebilmek her şeyden ama her şeyden önce sağlıklı olabilmek en iyisi. Konu sağlığa nasıl geldi inanın ben de bilmiyorum.
İyi günler,
Teşekkürler.
