Esirsiz bir cezaevinin kapısındayım her gün

Bugün de geçti, sesleri yankılanıyor takvimlerde

Duymuyorum.

Kaç baharın hıncını besliyorum içimde

Kaç çocuksuz parkın hüznünü.

Huzurun dili dolaşıyor

Pervasız bir eylem camların buğusuna buradayım diyor

Sustukça karalanıyor bir şeyler

Susuyorum

Dünya gün geçtikce imgelerini saklıyor

Bir kelimeye hasret kalıyorum

Çok üzülmek mi denir buna

Bilmiyorum

Çelimsiz bir haykırışa denk gelmeliyim

Eli tutmayan bir umuda ya da

Çoğu gitti azı kaldı diyor birileri

Duymuyorum

Ama aklımda tutuyorum cümleyi

Karalıyorum bir yerlere gitmek adına

Buralı değilim, bilirler

Ben bilmiyorum

Saatleri geceden ölüme ayarladım

Sandıkları hatırasızlığa

Çöken bir karanlıktan eşik yaptım bekliyorum

Hani nerededir bu atlı umutlar

Nerededir

Deliriyorum.