Kılıcını kınından çeker gibi ellerimi buğulu camlardan çektim. Sabahları bir ilham arayan üzerimdeki cüzzamlılar koptular benden.
Sordular: Niçin katılmazsın herkesin curcunasına?
Çağrılmaya mı korkuyorsun dallarına mesuliyet bırakılmış sedir ağaçlarının uğultusuna?
Kabullenerek yitirilmiş bir günün daha en başından yaptık manifestosunu. Gözümüz arkada kalmaz artık.
