Sessizlik için perde


Ben kalktım uğurlar ola, tambur sofrada kaldı

Eve dönen çocuklardan bir balayı zihnimde

Afyona çalıyor dilim söyledikçe türküyü

Karyolamda nöbetleşe uyuduğum ikizi

Güne salmaya gidiyorum.

Gençken hatıraları işleten

Bulununca infilak edecek gömü diye bırakır

Ümidi ihtiyarlığa

Herkes kendi hikayesini getiriyor dünyaya


Teklifsiz sesler


Teselliler sevişiyor birbiriyle insan değil

Artık uzva dönmüş vicdanını sıvazlıyor

Tüm adanmış memurlar haftada bir

Devletin ömrü kısalıyor yargı süreci uzadıkça

Parti binasından bakılınca alkış sanılan

Acıdan çırpınan elleriyle

Sönen ruhunu kutlayan biri


Alacaklı gibi dineliyor tepemde gece

Sesini işittiğim devriye her günkü saatte

Gelmesini bekliyor kadının

Eve dönemeyen oğulları ardından

Göğüslerini gömdüğü yerde.