Bir kelimeden daha fazlasıdır “yalnızlık”. Bayram gününde demlediğin tek demlik çay anlatır onu sana.
Dünyanın bütün sesleri kulağındadır, martılar, kahkahalar, kalabalıklar. İnsanların olmayışı mıdır yalnızlık, yanında olmayışları mıdır yoksa? İsmini duymazsın yıllarca, seslenen yoktur. Denk gelmez onca insan içinde, adın bile benzer değildir kimseyle. Kayıp bir şiirsindir bu şehirde, kimse okumamış kimse anlayamamış. Önce kızarsın onlara, sonra çarenin bu olmadığını anlarsın. Çare ne midir? Çare, koca bir yokluktur, çare aramamaktır. Çare, bir bardak çay da yalnızlığa doldurmaktır. Tek başına dans edebilmektir.
Çare aslında bütün bu kalabalıkların gürültülü bir yalnızlık olduğunu anlamaktır.
