İnsanoğlu çok garip
Olmazlara gebe kalıp imkanlara ölü doğmuş
Düşleriyle düşündükleri arasında sıkışıp kalmış
Tüm sevmeleri, sevgilileri
Oldukça vasat durumda halimiz
Yaşadıkça öğrendim ben de.
Çiğnenmeyecek hikayeleri yuttum
Farklı hikayeler kurup içinde kendime yer açtım
İnsan kendi etini bile bile keser mi
Birinin bakışında ölüp
gülüşünde kanar mı kalp?
Verdiğin sözler bir başkası için paspas olur mu
kapı önüne?
Sevmek düşünüldüğü kadar mert değilmiş
Aşık olana gurur lüksmüş meğer
Bu aşk mı dedi, cevaplayamadım oysa
Eğer bu aşk değilse
Ben düpedüz arsız bir kadın olup çıkmışım
Aslında büyük değildi bulutlarım
Ufacık bir fotoğrafta gülen bir surat olmaktı hayalim
Şimdi ölmeyi bile beceremiyorum
Onsuzluktan o kadar korkuyorum ki
Ne onu ne de kendimi rahat bırakmıyorum
Biliyorum, gidersem ölürüm, gidersem ölür
Sevmek düşünüldüğü kadar neşeli değilmiş
Şimdi gökyüzüne bıraktığım uçurtmalar,
Birer birer çakıldılar sert kayalara
Biraz bana benzediler
Alabildiğine renkli ve bir o kadar paramparça.
