Biricik dostum...
O olmasa kimse dinlemez beni...
O olmasa kimse anlamaz...
Ama o bile anlayamıyor seni.
"Onu neden seviyorsun" diye sormuştu sana...
Ne yapacağımı bilememiştim...
Sana destek vermesem olmazdı,
Çünkü hassas noktan, biliyordum...
Ama dostum da çok haklıydı,
Susturamazdım...
Belki biz anlamıyoruz seni,
Bu bir ihtimal elbette ama
Gerçekleri kabul etmek istemediğin bir gerçek...
Sahi nasıl seviyorsun onu?
Tek düşüncesi sevgilisi,
Onunla da sürekli kavgalı,
Ayrılırlar, gelir bana yanaşır,
Barıştılar, yüzüme bakmaz...
Sen nasıl seviyorsun?
Kötülemiyorum,
Kesinlikle kötü kız değil...
Ama çok acımasız,
Sana acımadı...
Hem diyelim bir şans verdi;
Emin misin katlanabileceğine?
Bunları söylediğime bakma,
Bende farklı değilim
Ama en azından birimizden biri düzgün olsun...
Konu nerden sana geldiyse...
Kapatıyorum.
Can dostum diyordum...
Büyük şansmış meğer onu tanımak...
Ondan başka kimsem olmadığı gibi,
Benden başka kimsesi yok biliyorum ki...
Olur da bir gün gidersem diye
Her şeyimi ona bıraktım...
Günlüklerim, şarkılarım, şiirlerim, kitaplarım...
Neyim varsa onda kalsın istiyorum.
İlgimin olduğu her şeye ilgisi var biliyorum
Ama resme çok ayrı bir tutkusu var...
Sürekli gözler çiziyor,
Çok hoş ama bir o kadar gizemliler...
Ne zaman baksam düşüncelerle boğuluyorum.
Çok da düşüncelidir...
Ben bir tek gülleri severim demiştim...
Doğum günüm için gül kurutmuş,
Bir şiir kitabıyla beraber vermişti...
Dünyaları verdi aslında...
Ben buna nasıl bir karşılık bulabilirim ki?
Kalem mi alayım?
Olmaz daha fazlasına layık...
Parfüm alsam...
Ne bileyim...
Hakaret gibi geliyor...
Ayrıca ben doğru dürüst kendime bulamıyorum,
Mümkünse o bana alsın parfüm...
Daha aylar var
Ama sanırım düşünmeye başlamam gerek...
Onu hiç olmadığı kadar mutlu etmek istiyorum.
Geçen sefer yanında değildim...
Geçen sefer iğrenç biriydim...
Geçen sene nasıl bıraktım ki onu...
Kendimi hâlâ kötü hissediyorum düşününce...
Onu bırakıp bir sarışın,
Bir esmer peşine koştum...
Ne oldu en sonunda peki?
Güvercin çakılmsası
Ve sonra ben sensiz yapamam...
Neyse ki dostum acımasız değil...
Merhamet gösterdi bana...
Şimdi en çok o destek oluyor...
Aylardır Güvercin diye ağlıyorum,
O da "Sus ağlama o tipsiz için" diyor...
"Depresyonda olduğunu sanmaya devam etsin"
"Boşver sen onu" diyor
Ama her seferinde de bunalmadan dinliyor...
Şu sıralar onu kaybetmekten korkuyorum...
Ya bunalırsa,
Ya onu da çok sıkıyorsam...
Öyle bir şey olmayacak diyor...
Ama Güvercin de öyle demişti...
Daha öncekiler de öyle demişti...
Ben onlar gibi değilim diyor...
Ama hepsi bunu iddia etmişti...
Bilmiyorum
Belki de bu korkum yüzünden kaybedeceğim...
Tıpkı Güvercin gibi...
Onu kaybetmemek için her gün dua ediyorum.
Diğerleri gibi gitmesin...
Eğer ki yaşlanırsam diye
Hayallerimde hep o var...
Beraber oturmuşuz bahçemde sandalyelere
Gökyüzüne bakıyoruz...
Sonra aniden şarkı söyleriz belki...
Her zaman bana çok güçlü olduğumu söyler...
Bu gücümün sebebi kendisi...
Ona iyi gelebilmek için koruyorum enerjimi...
Her şey değişiyor ama o değişmiyor...
O hep bana ilham oluyor...
Derin sözlerimi de bir tek o anlıyor...
Gerçi şu sıra pek de derin konuşmuyorum...
Belki de artık anlaşılmak istiyorum,
Gerçekten de istiyorum.
İnsanlar hakkımda çok fazla fikre sahip oldu
Ancak hiç biri beni yansıtmıyor,
Ben öyle biri değilim demek de yetmiyor...
Öylece boş veremiyorum çoğu insan gibi,
Düzeltmek istiyorum...
Dostumu mu anlatıyorum,
İçimi mi döküyorum,
Onu ben de bilmiyorum.
Benim biricik dostuma ihtiyacım var,
Tıpkı sana ihtiyacım olduğu gibi Güvercin...
