Esen rüzgâr kaldırmadı tozu üstümüzden.
Aldırmadık, boğuluncaya dek yuttuk çamuru.
Bir de battık bataklığına kör cahilliğin.
Kurtulmaya yeltenmedik, feryat edip durduk.
Akla kafa tuttuk ki makul gibiydi hislerimiz.
Arsız vicdana sonsuz güvenimiz yersiz.
Bugün baş eğdirdi bize dünkü heveslerimiz.
Düşmekten geri durmadık, buhrana tutulduk.
Sevmeyiz kanatları ama yüksekler bizim güya(!)
Düşman bulmayı sevdik, sevmeyi kuruttuk.
Senelerce hepimizi kandırmadı mı bu rüya?
"Zahirde zafer nedir ki?" dedik, kendimizi avuttuk.
Kurtulmadı ellerimizden kutsal, kurtulamadı.
Uyardı hep aklıselimi fakat durduramadı.
Yâd etmeye gelince hep dillerde adı.
Söylemeye daldık ve duymayı unuttuk.
