Pervasız geceler ardında bekliyorum
Her şeyden çok çağırdığı karanlığın
Duygusuz sabahlar içinde uyanıyorum
Belki de o son ümidiydi yalnızlığın
Gönlümün bağrında açan bir cehennem çiçeği
Çağırıyordu beni sonsuz günahlarına
Döndürdü umarsızca hızla feleği
Hazırladı beni bütün hezeyanlarına
Belki de bir şans olurdu benim için
Yaşattığı apansız duygular
Bu kadar söz ve kafiye niçin
Geri gelmez sandım tüm o korkular
Korkuyorum, sarıl bana sevgilim
Sarıl ki tüm geceler uyansın
Umarsız kabuslarım son bulsun
Herkes güzel bir rüyada sansın
