Güzel kız Amaris
Yanardağı patladığı sırada göründü
Geceyi aydınlatan biri, ay çocuğu olmalıdır
Karanlığın dibine bir tutam ışık bıraktı
Güzel Estelle ve kendi için
Ruhunu yitirecekler yoksa
Karanlığın içinde var olmasını biliyorlar
Yerin dibindeki çatlakları da
Çünkü travma dipsiz bir uçurumdur
Acı çatlaklarımızdan sızarken
Gerçekliğimizden de sızarız
Güzel kız Amaris
Labirentten yapılma bir uçurumda
Estelle’yi bulabilecek mi?
Birbirlerine sarılacaklar mı hiç?
Yıldıza benzeyen Estelle
Belki bir avuç dolusu umutludur
Ya da terk etmeye hazırlanıyordur
Kederli yolculuğunda onu
Tek başına olmak istiyordur
Fakat güzel Amaris
Yorgun düşecek eğer
Hiçbir şeymiş gibi hissedecek
Israrlı bir tavırla kalırsa orada
Estelle’nin yanı başında
Güzel Estelle indi mi uçuruma?
Yoksa geçmişin gölgelerinin
Bir gün daha iyi olma ihtimalini arayacak mı?
Ay çocuğu Amaris
Karanlık ormanda ışık saçarken
Çıldırmak üzere bulamıyor onu
Avazı çıktığı kadar bağırıyor:
Güzel Estelle burada mı?
Burada mı?
