Nasıl dökebilirim seni? Aynalarda seni gösteren gerçeği görememe kusurun da eklendi. Orada bir dur. Bana sadece dünyayı göster. İpin ucunu dünyaya bağla. Öyle herkesi de gösterme. Her durumu, her ocağı, her aileyi de değil seçilmişleri... Gördüğüm nice şeyleri böylece kendimi yeniden örmek için kullanabilirim. Yeni bir ben inşa edeceğimi söylemiş miydim? Şimdiki, bu aynadakinin yalan olduğunu... O saf bir bebek. Annesinden çıktığı gibi daha. Pek bir şey değiştirmemiş geçen zaman.

Nasıl bir değişim istiyorsun? Hep güzelliğe doğru. Ben kendime aşık olmalıyım ama bencilce değil. Ilık bir serinlik olmalıyım kendime ve çevreme; yazın yenilen bir dondurma gibi. Hep alınmak istenen o piyano olmalıyım insanların akşamlarını neşelendiren. Bir deniz kıyısı olmalıyım insanı dinginleştiren ve derin kılan. Bir kütüphane olmalıyım, herkesin aradığını bulacağı nadide eserlerim...

Bir çiçek dükkanı olmalıyım; yanımdan geçenler ilham almalı, sevdiğine çiçek götürmek için bana uğramalı... O kadar güzel olmalıyım ki...