Maskelerle söyleşi. Biraz acınası, biraz gerçek. Sahte gülüşler, ilgiye muhtaç suratlar. Kendime itiraf edemediğim gerçeklerimden kaçtım bütün korkularımla. Gün yüzüne çıktığım her an ücra köşelerde tek başıma bulundum. Sokağın ortasında koca kalabalıklardan sessizce uzaklaştım. Bir yanım geriye doğru adım atarken diğer yanım ileriye yürümek istiyor. Ellerim soğuk, titriyorum. Beni üşüten havanın soğukluğu mu? Bilmiyorum.
Kendinden habersiz güzelliğiyle hayatın en güzel anını yaşatırken, ihtimallerin varlığıyla her yanı hüzün kaplı. Seyrederken, bakarken gözlerinin içine ne düşündüm? Ne anımsadım?
