Dökmeli insan içini bazen,
İster sözle,ister yazıyla,
İstersede gözyaşlarıyla.
Ama dökmeli insan içini.
Sözlerle anlatılamaz bazen, duygudur.
Kağıda dokülen her bir satırda ruh bir nefes alır mesela.
Dışarıya doğru sesizlik,
içe doğru haykırış.
Evet belki cepleri çok kalabalık ama onlarda dökmeli insan.
Biraz hafiflemek için...
