Anılara tutunmak varken yaşamda
Neden hafızam oyun oynuyor bana
Neyi çekip alsam elime
Bir damla gözyaşı yakıyor avcumu
Bir serzeniş inletiyor dört odamı ve
Bir tanıdık yabancı silüet
Bırakıyor beni karanlığın ortasında
Ne zaman nefeslenmek istesem
Uzanıyor elim hafıza kartlarıma
Parlayan hangi karta uzansam
Kum tanecikleri olup kayboluyor karanlıkta
En ağır yük bu işte bana
Güvenmek istesem de anılara
Daha dokunmadan kaybolan mutluluklarım
Boğuyor beni düşünceler denizinde
Ne büyük bir haksızlık
Kartların adaletsiz ömrü
Mutluluklar birkaç saniye iken
Kederin tüm ömrüme ilmek ilmek işlenmesi
Gittikçe artan kumulların
Kalbimi çölleştirmesi, haksızlık
Hafızanın karanlığa dönüşmesi, haksızlık
Acının sevinçten daha güçlü olması, haksızlık
Hafızanın en tehlikeli zehir olması.
Alışamıyorum hafızamın oyununa
Bu yenilginin beni böyle hissiz kılmasına.
Çevirin hafızamdaki tüm kartları ne olur!
Bırakın, ben bugünde kalayım.
Kapatın tüm kartları!
Bırakın zihnimde yalnız ben olayım.
