Ben, kışın doğdum Hakim Bey.
Baharı olmayan, her yaşına bir devrim düşen, çisentili ve puslu yaylaların çamurlu yollarında
dört düşük vermiş bir ananın az daha ölümüne sebep olacak, çıplak bir kaderin ve üşüyen bir ülkenin çocuğuyum.
Şımarık bir yazın,
sormadan silip süpüren sonbaharların öfkesinde çırılçıplaktım Hakim Bey!
Nereden?
Nereden bilecektim her mevsim, her saat, her dakika değişen insanların dünyasında şiir yazmanın cinayet olduğunu.
Yayla, ahırımızın bereketi
sütü, yağı!
Dört düşük ceninin kanlı yayığı
Bir öteye bir beriye...
Adımız:
Altmış sekiz kuşağı
Terk etmedim cinayet mahallini Hakim Bey
Bırakın, bırakın üşüsün şiirlerim!
Örtmeyin... Örtmeyin!
Örtündüğüm insanlarla yargılayın beni Hakim Bey
Örtündüğüm insanlarla!
Bırakın... Bırakın...
Bırakın üşüsün şiirlerim
17.04.2020
01.10
