Yetmedi mi,

Her şeyi buğulu bir camın ardından izlediğim günler?

Belki ben de istiyorumdur artık,

Önü açık yollarda yürümeyi.

Çırpınmaktan usanmışımdır,

Hiç beklentim yokmuş gibi

Dik durmaya çalışırken,

Binbir ümidi saklamayı göz bebeklerimde.

Dingin, suskun, olgun gözükürken,

Kırılmaz atfedilirken,

Belki bilemiyorumdur,

Nasılını...

Belki değilimdir sandığınız kişi,

Kibar değilimdir o kadar,

Kin de besliyorumdur,

Yüzünüze gülüyorumdur.

Kuruntularım vardır,

Güvensizliklerim saygılıdır.

İyi biri değilimdir işte,

Ama zorundaymışçasına,

Giyiyorumdur duygularımdan sıyrılıp

Sizinle aynı kıyafeti.


Ama şimdi bıkkınımdır belki,

Bir gülümseme örtemiyordur gerçeklerin üstünü.

Tezatlıklar içinde bölünmeyi,

Artık yediremiyorumdur kendime.

Sakladıklarımın kalbimde,

Beni çökertişini görmek,

Her gece,

Katlanamayacağım bir şeye dönüşmüştür.

Anlamak herkesi,

Ve incelmek her durumda,

Yine de yatışmamak,

İçindeki hiddetle kalmak bir ayna karşısında,

Ve her şeyin mefhumunu bilmek,

O silik kişiyi...

Acısız bakışlarım olmayacak mı hiç?

Dupduru bir gözle gördüğüm,

Sadece kendimi gördüğüm bir an,

Uzak olmak zorunda mı bana?


Hakkım değil mi,

Göğsümü gere gere gerçekten inandığım yalanlar söylemek,

Büyük sözler vermek birilerine sadece içimden geldiği için, sonunu düşünmeden,

Bir kez olsun böbürlenmek,

Övünmek… kibirden korkmadan.

Ya da nefret etmek,

Evet, nefret etmek,

Suçluluk ağır basmadan yüreğime.

Düştüğümde kalkmak zorunda hissetmemek,

Uzanmak, içim yatışana değin.

Ağlamak, gözlerimi açamayacak kadar,

Gülmek, sesleri yitirene dek.

Sevmek, kaygı kurutmadan kalbimi...

Hayallerimden bahsetmek,

Sözlerimin ağırlığından ezilmemek.

Bir kez olsun tutuştuğum kavgada,

Kendime arka çıkmak,

Yine de yanılmak,

Kötü olmak, zaman zaman...


Hakkım değil mi benim?

Biraz yarım gözükmek,

Bir küçük anın,

Nasıl bir dalgalanma yarattığını

Hissettirmek birine,

Niye ölümcül bir hata oluyor bende?

Kim söyledi sana,

Kim verdi bu

Tuhaf, “-mış gibi yapma” oyununu?

Bak bir gerçeğin içinde nasıl yalpalıyorsun şimdi,

Ve hep kaybeden sanıyorsun kendini.

Ayak uydurmak zorunda değilsin.

Bunu kuran sensen,

Bozduğun oyunun galibi de olabilirsin.

Ve belki o zaman,

Önü açık bir yolda yürümenin

Keyfine varabilirsin.