Ben, ince ruhluyumdur, kırılmadığım sürece.

Kaba olduğum söylentisine itibar etmeyiniz!

Suratım sirke satar elbet, bozuk insan görünce.

Şükür, böyle bir zamanda bile omurgasız değiliz!


Ne zaman kendimi küçültsem, duyarlar övünç.

Ne hikmetse her konuda el ak, ben karayım.

Narsist kimselerin bana bencil demesi gülünç!

Ben yalnızca kendime de adil olmaktan yanayım.


Çabuk parlarmışım, öfkem de gürültülüymüş.

Vallahi, az daha dursam, sabır taşına dönerim.

Tavırlarımın sebepsiz olduğu nerede görülmüş!

Benden zaten gidesi olanı, böyle yolcu ederim.


İnsanların ağzına sakız olmuş nankörlüğüm.

Borçlu değilim bana benzer aciz fanilere.

Yaradan yağmur yağdırsa benim gördüğüm,

Bunlar kendilerine teşekkür beklerler yine.


Onların dilinde fink atar binbir vecize.

Ben doğruyu söyledim mi, patavatsızım!

Günü gelip de biraz paye verilince size,

Bakın, yine el doğru, ben haksızım!


Bana kalsa kalpten her geçen alına yazılsın.

Gerçek erdem kimdeymiş, artık görelim!

Dilerim, utancın kaldıysa yüzün kızarsın.

Bir kere de sen kötü ol da biz övünelim.


Zorla dert sorarsın, içimi dökerim ben de.

Dinlersin, suçum yoksa da arar bulursun.

Kalırım yaftalandığımla, olduğum yerde.

Ne diyeyim artık, senden beteri de seni yorsun!