Hâlâ çıkmazda ses tonum, hâlâ titrek sesim
Vaat vermekten aciz
Ödememişim vicdanımın borcunu
Ruhum, çaresiz bırakan bir hacze tabi
Haklıydın, hayatını yaşamalıydın sen
Beni hayat günden güne çürütürken, ufkumdan umudu götürürken
Hayır, bu kötü hissetmenin iyi geldiği bir bünyeden çıkan bir feryat değil
Sadece iyi hissini hissetmek istiyorum
İyi hissetseydim
Şiir mi yazardım ben?
Her biri bir affet gibi gelen şu dünyanın her sabahında mezarımı mı kazardım?
Yıldızları sayardım mesela
Bulutları en güzel şekilerden hayal ederdim
Bir çocuk gibi kar yağarken başımı göğe kaldırıp aşağı inerken kristaller ben de göğe yükselirdim
Öyle hissederdim
Ama hissetmiyorum
Kar sadece soğuk
Yıldızlar, ay yanında sadece teferruat
Bulutlar bir toz bulutu şu an
Kötü bu his, algılarımı daraltıyor
Ne zaman bu siyahı sileceğim kalbimden?Allahım!
Ah, şu mutluluk ne büyük bir ütopya
Kaf dağlarının ardında mı?
Dilsiz kahinin dilinin ucunda mı?
Neden bir fiyatı yok,
Neden "kötü hissetmek" bu kadar çat kapı,
Bu kadar ucuz?
Neden hep umulan, aman bekleyenin hayatına mal oluyor?
Bilmiyorum.
