Çocukluğumun buhranında kaldım belkide, hep içimde bir yığın çocukluk anıları. Yazın sıcağında, toprağın tozunda kaldım hep.
Çocukluğumun masum bahçesinden kopardığım bir kaç silik anım kaldı benligimde.
Yoksullukla boğduğum çocuksu heveslerim hala adım adım izliyor beni.
Güneşin batışında tozlu üstümüzü temizlerken batan güneşi kucaklayıp koşarken evimize arkamızı dönüp tozlu bir selam verirdik...
