Biliyorum defter artık sen de benden yoruldun
Herkes gibi sen de şimdi duman olup gidiyorsun
Gece karanlık çökerken her şeyden yoksunum
Başka çarem olmadığını sen de çok iyi biliyorsun
Ölmek çözüm değil tamam da kalmak da ne fayda
Geçip giden günlerden geriye ne kaldı acıdan başka
Beni ipe götüren cellata hele derdimi anlatsana
Bağır çağır haykırsana görsün beni duymasa da
Çok anlattım haykırdım sesimi sen hiç duymadın
Çok çırpındım bir kez bile dönüp ardına bakmadın
Ben eriyip çürürken sen oralı olmadın
Şimdi elini uzatma bana çok geç kaldın
Gün biter de ay gelir tüm gecende kasvetim
Umutlara gömün beni yalnızlığı özledim
Milyon kişi gelse de bitmez benim nefretim
Hep kuşlara özentim özgürlüğe hasretim
Yanar yürek sönmez hiç sabaha kadar durma iç
Doldur ciğeri çek duman acıma kendine durma hiç
Ezik ruha baş kaldır indir tepesine vur çekiç
Seven böyle yapar mı zulmeder mi böyle hiç
Bitmez gece artar hüzün doğmaz güneş gelmez şafak
Sabah ekmek alınacak para var mı cepte bir bak
Zihnim zorlar durmadan tek düşüncem intihar
Onu da yapamam işte geride kalan bir ailem var
