Öyle derinleşti ki ellerim

Bulamıyorum kendimi

Kayıp

Kopuk

Ölümü seyrediyor bileklerim

Ve

Alkolden gelmişizdir şimdi

Dağılıp giderken gökyüzü

Arkadaş okurdum

Penceremde çiçek birikintisi

-Özge'nin aşağı düşerken güldüğünü düşünmeden edemiyorum-


Kelimeler ve ön sözler

Hayat hikayeleri

Ölürken bile insan

İnsan olmaktan vazgeçmiyor


Özge’yi düşünüyorum

Arkadaş’ın kendi gibi incecik düşüncelerini

Devrim yapardı bu şairler

Hiç sevmediler ki onları

Hep kırıldı ortasından yaşamın

Güldüler Özge’ye

Oysa o pisuvarlardan Duchamp gibi sanat çıkarırdı


-Onlar şarabı kokteylde değil parklarda içerdi

Kadınları, erkekleri, insanları hatta kedileri bile insan bilirlerdi

Siz hiç şairleri sevmediniz

Güzel dediniz,

Hiç anlamadınız

Arkadaş pencerelerden göğü doldururken

Pencereden atlamıştı Özge

Siz ortasından kırdınız bu gemiyi

Oyuncak dediniz avcunuza sığıyor diye

Koskoca okyanusta yapayalnız bıraktınız

Oysa bi' bilseniz

Arkadaş Özge’yi tanısaydı

Sarılırdı-


Ben bu kez bir şiiri kırıyorum ortasından

Sizden öğrendiğim kadar


-Bu coğrafya şair yapar insanı

Sonra da öldürür!-