Ağıt yakan dağlar çağırıyor ayaklarımı
Yanına gelmediğim her gün için aldığım nefesten utanıyorum.
Utançla başımı çevirip hangi sokağa baksam
Pencereleri çiçeksiz, balkonları boş görüyorum
Ah ezmanê min ah
Hangi yöne dönsem sürgünüm
Cehennemin dibinde sarsar ateşlerle kor olmuş
Yanıyor cayır cayır içim.
Hangi birinden başlayıp anlatsam sana,
Ucunda bir sessizlik görüyor gibiyim.
Bırakıp gitmek istiyorum
Sessizliğinin inadına, sessizliğimin adına,
Gökyüzü kadar uzak diyarlara
Salınmak istiyorum rüzgâra karşı salıncak gibi dallarda,
Ah ezmanê min ah
Fırat'ın gözyaşında,
Dicle'nin direnişinde,
Mezopotamya'nın çığlık çığlık bağırdığı sessizliğin içinde
Hayatın ve gökyüzünün sonsuz güzelliğinde
Susmaktan çok anlatmak istiyorum seni
Özgürlüğün öteki adı olan cehennemin taaaa dibinde.
Anlatmak istemeseydim eder miydim seni sürgün, şiirimin içinde.
Rabia Olgaç
2021-06-10T16:45:05+03:00@aylinbaalci okurumun gözlerinin güzelliğinden ve hislerinin samimiyetinden olsa gerek teşekkür ederim 🌼
Aylin Balcı Çevik
2021-06-10T16:33:26+03:00Hislerdeki samimiyeti sevdim, akıcı da bir şiir olmuş. Kaleminize sağlık. :)
Rabia Olgaç
2021-06-10T15:18:05+03:00@berayişeyda gelişi güzel yazmıştım o yüzdendir teşekkür ederim 🌾😇