hangi mevsimin ayazında unuttun kendini
dilinde bin şehrin susmuş sokak lambaları
ayaklarında eski bir rüzgar fırtınası
üstün başın dökülüyor ibrahim
bir işçi ayakkabısı kadar yorgun adımların. derdini paspaslayacak,
neşeni cilalayacak kimse yok.
ardı sıra dizilmiş bütün yazgımız
bütün mümkünlerin köşesinde.
elimde garip bir hüzün ibrahim
dökmemek için bakmıyorum ona.
üzerime dökülüyor bütün keşkeler
üzerime döküldü bütün keşkeler
üzerimde bütün keşkeler
bütün keşkeler
sonra oturdum bir bankta,
gemiler geçiyordu aklımdan.
yanımda allah vardı.
avucumdan cehennemler döküldü ibrahim
ben öldüm az sonra, haberin olmadı.
bunca uzakken bile çok güzelsin.
elimi uzatıp dokunsam ellerine
sıcaklığından en çok sen korkacakken neresindesin göğün?
demir telllerle kuşatılmış bir umuda hapsettin bizi ibrahim.
bak ben hiç değismeden buradayım.
göğsüme çarpa çarpa avuturken
korkak ellerini ve beyaz bileklerini
anla istiyorum
hiçbir savaş çocukluğu kadar temiz olmuyor insanın.
hiçbir yara geçti diye unutulmuyor.
ben avuçlarımdan sıyrılan suyun izindeyim
ben gövdemin bin kez çizildiği yollardan
geliyorum ibrahim.
ayakların ellerin olup iliklerken seni yeryüzüne inanıyorum
seveceksin beni
seveceksin ki çukurlarına dolacağım hayatın.
seversen kanatlarım büyür, düşersem topraklaşırım
ama korkmuyorum ibrahim
dalgaların buz tutuşu öldürmüyor denizi.
sadece karşında üç kere ölmekten
dizlerimde uyuttuğum çocukluğuna
harabe cennetimde ninniler söylemekten yorgunum.
bunca korkuyla bile çok güzelim
sevsene beni.
Songül Uslu
2023-12-14T00:31:11+03:00Var olun 🐟
Maryam
2023-12-03T12:04:49+03:00Ellerinize dizelerinize sağlık ne kadar dolu güzel bir şiir 🫂