Bir dize koptu saçlarından

Gün batımıydı bahar... 

Süzülen kırlangıç, gün kızılı gökyüzü

Samyeli bir damla gözyaşı çillerinde, istikamet gül rengi dudaklar. 

Bir bardak su ve bir dize şiir devası ruhundaki krampın. 

Bir temmuzda filizlendi ilk bahar, ellerin göğsümde sessiz bir devrim fısıldadı. 

Sen her busesinde kurumuş yapraklarıma can veren. 

Başa çıkamıyorsan yaşamakla. 

Ki dönmüyorsa yıldızlar senin eksenin etrafında. 

Benim ışığımın kaynağı senken. 

Ama anlatamıyorsa hiç bir dize bebek saçlarının güzelliğini. 

Ne fayda

İçimdeki sızın akmıyorsa mısralara. 

Gecenin vakti uyanıyorsam eğer nefessizliğinden.

Bir ay ışığı, senin suretinde vuruyorsa cama. 

Kavuşmak vaktidir aşıklar için.