Hasta yalnızlığımın içindeyim şimdi

Karanlık soğuk bir odada bekliyorum iyileşmeyi

Aydınlığı görsem çabucak iyileşirim

Güneşi görmeye izin bile vermiyorlar

Bekliyor kapıda bekçiler

Kollarımda zincir

Ayaklarımda palaska

Gidemiyorum iki adım ileriye

Soğuk hastalıklı bu oda

Bir varlık yaklaşıyor

Karanlıktan daha da siyah

Yaklaşıyor gitgide

Titremeye başlıyorum

Bu kez korkudan

Göz gözeyiz şimdi

Nefesi keskin bir soğuk

Taşıyor alnıma

Uzat kollarını uzat diyor

Uzatıyorum

Çekip çıkarıyor zincirleri

Uyanıyorum