Kaç cümleye sığar hatıralar. Hatırlanırken hatıradaki kişi, anlatılırken bir başkasına. Ya hatıradaki kişiye hatırlatılırken zamanda eskimeyecek kadar genç kalan hatıralar.
Hani her şey yeniden yaşanabilirmiş, halen her şey mümkünmüş gibi gelmiyor mu? Bu zamanın getirdiği pişmanlık değil mi? O an da sanki en doğru kararlar verilmiş gibi gelmedi mi? Yeni başlangıçlar, kaçışlar, sarmal döngününün kırılması, yüzleşmek vefasızlıklarla, hatta içsel dünyada savaşlar.
En doğru olan, zamanda yenildi ve zaman yenilikleri hesapsızca, eskilikleri ise olduğu gibi geri getirdi. Hayat en doğru kararları verdiğimizi zannettiğimiz zamandaki gururu uzun süre yaşatmadı bize.
Geçmişimiz doğru kararlar mezbelesi ve çoğu karar da geri dönüşümsüz.
