Bulutlar yağmurdan bir resim çizdi pencereme

Öfkeli rüzgar hızla sildi hiç düşünmeden

Yaşam gibi yok oldu

Ziyan oldu

Ne izi kaldı ne mezarı

Öfkeli rüzgar diye haykırdım

Beni de sil bu diyardan

Ziyan olayım

Ne izim kalsın ne de bir mezar

Öğüdümde yok ardımda kalana

Söğüt ağacına astığım dileklerden başka

Ne çalı

Ne gelincik

Ne ceviz ağacı

Hepsinin bereketi seninle gömüldü toprağa

Öfkeli rüzgar diye haykırdım

Beni de toprağın bereketiyle harmanla

Ne acı

Ne yas

Ne keder

Dur ve sadece hatırla

Dur ki boş kalan salıncak sallansın bu defa

Var gücünle ittir içindeki çocuğu

Ulaşabilsin ceviz ağacının en üst dallarına

Şimdi büyü

Dön gerçek hayata

Bir daha koşamayacağın tarlalara

Elin gitmeyen ceviz ağacının kıyısına

Şimdi sessiz ol

Duy acını

Tut yasını

Yaşa kederini

Dur ve sadece hatırla

unutma