İçimden kendimin sınırlarını fark edemiyor olabilirim. Ama ben istemesem de sınırlarım var ve bunu birileri fark edip ona göre davranıyor bana. Benim aştığım, fire verdiğim sınırlarımı da fark edebiliyorlar.
Bugün ne kadar derinleşebildiğimi görmek, potansiyelimi fark ederek hayata dökmek, tesadüflere bırakmadan zirvelerde olmak isterdim.
Hedefimi görmek nasıl bir duygu acaba demeyeceğim. Hedefimi yaşamak nasıl bir duygu da demeyeceğim. Zihnimi zorlamadan severek gelen bir manzara sadece bu. Gözlerimi kapatsam da görüyorum açık olsalar da...
Eğer zorla olan bir şeyse gerçekte yoktur zaten... İçimde dönen mekanizma buysa dışarıdan buharlar fışkırır, fokurdarım.
Evet, göstermedim. Belli etmedim uzun süre kimseye. Bunu bahsetmek, en büyük sırrı açmak olurdu o vakit.
Ben seni yazmaya yeni başlıyorum aşkım. Sen benden gittikten sonra...
Yine yürüyeceğiz o tozlu yollardan. Ellerimi tutacaksın, arada göz göze geleceğiz. Sıcacık titreyerek atan kalbine kalbim denk gelecek, ona fısıldayacağım yine.
Bak kalbim kelimelerimi nasıl yolundan çıkarıyor.
Yol geniş ve ben seni hatırlıyorum...
