İzahtan aciz bir meşguliyetir hayatım

Bana bakanların bu yüzden bakıyorlarsa boşa geçecek çabaları

Ama benim bu dünyada neye tekabül ettiğimi sana bakarak anlayabilirlerdi

Sen bu dünyada nevi şahsıma münhasır bir aynasın denebilirdi 

Bugün sen biraz dinlen 

Biraz çiçeklerle soluklan

Odanın en mahrem yerine geçir pençeni

Orada bekle kalbine yaslan ve uykuya dal

Çünkü ben sensiz manamı açık denizlere bile anlatamam

Bana bakanlar seni görmezse eğer yüzüme söylerler bir şeye benzemediğimi 


Koynuna huzur bulmak için girdiğim deniz

Seni görmezse dalgalarıyla döver kaburgamı

Rüzgar sen yoksan eğer yüzümü yalamaz yırtar

Saçlarım uçuşmaz uçurum olur bana

Elim ayağım gözlerim hiçbir yerimi savunamam 

Dünyaya yenilirim savaşamam 


İzahat kendim için başkalarına değil

Eğer acıyorsa canım bunu ben hissediyorum başkası değil

Sana bakıp anlıyorsam kim olduğumu ben anlıyorum

Bu da yeterli 


Ben bu akşam üstümü senin yapraklarınla örtüp yatacağım

Senin kokunu duyunca kim olduğumu anlayacağım