İzahtan aciz bir meşguliyetir hayatım
Bana bakanların bu yüzden bakıyorlarsa boşa geçecek çabaları
Ama benim bu dünyada neye tekabül ettiğimi sana bakarak anlayabilirlerdi
Sen bu dünyada nevi şahsıma münhasır bir aynasın denebilirdi
Bugün sen biraz dinlen
Biraz çiçeklerle soluklan
Odanın en mahrem yerine geçir pençeni
Orada bekle kalbine yaslan ve uykuya dal
Çünkü ben sensiz manamı açık denizlere bile anlatamam
Bana bakanlar seni görmezse eğer yüzüme söylerler bir şeye benzemediğimi
Koynuna huzur bulmak için girdiğim deniz
Seni görmezse dalgalarıyla döver kaburgamı
Rüzgar sen yoksan eğer yüzümü yalamaz yırtar
Saçlarım uçuşmaz uçurum olur bana
Elim ayağım gözlerim hiçbir yerimi savunamam
Dünyaya yenilirim savaşamam
İzahat kendim için başkalarına değil
Eğer acıyorsa canım bunu ben hissediyorum başkası değil
Sana bakıp anlıyorsam kim olduğumu ben anlıyorum
Bu da yeterli
Ben bu akşam üstümü senin yapraklarınla örtüp yatacağım
Senin kokunu duyunca kim olduğumu anlayacağım
