Bir hikaye yazıyorum, kendi hikayemi. Onların yerleri var ve nereye gidebileceklerine karar veremesem de ne yapacaklarına karar verebiliyorum. Ona göre şekil alabiliyorum. Yeri geliyor bi' şah, yeri geliyor yenmek için kullanılan piyon oluyorum ama hepsi aynı ben. Başkasının gözden çıkardığı piyon benim kurtuluş çarem olabiliyor. Oldu ve bitti diye düşünmek kurtarıyor. Etkilerini bulmak acıtsa da kabullenmek güçlendiriyor. Kendini ve taşlarını kontrol etmek ve bilmek önemli. Kontrol etme yetkisi taşımak ve bunu etrafına kabullendirmekse gerekli. Öz güven önemli. Başkaları için acı çekmek aptalca, başkalarını kaldırmaksa kendini acıtmaktan geçmediği sürece olağan. Destek olmak var ama onlarla yıkılmak yok. Anlatmak güzel ama anlatamamanın rahatlığını vermiyor. Nefret etmek olağan, aynı zamanda yanlış anlamak gibi. İnsanları çözmek kolay ama birleştirmek için bazı şeyler gerekli. Karışık verilen parçalardan anlamlı bir paragraf oluşturup o paragraftan kütüphaneye giden serüvene katılmak gerekli, süreci hızlandırmak önemli.
