Varoluşun kayıp ayak sesleri...
Her hüsran, bir başka umutlar belirlemeye çalışır,
Bu, sıcak ve kurak yaz akşamlarında.
Kim blir, kaç bahar önce unutmuştum aşık olmayı
Oysa daha dün gibiydi, bir çift sürme ile donatılmış yeşil gözler esaretine girdiğim,
Ben hiç aşık olmadım, olamadım!
Fakat aşksız geçen tek bir günüm dahi de olmadı.
Galiba geç kaldım birşeylere Ve bu şeyler öylesine uzaklaştı ki benden,
Hiçbir koşmak yetişemeyecektir.
Keşke bir kuş olsam da uçup konsam yanına,
belki biraz ürkek, Biraz da sevgi dolu bakabilirdim gözlerine.
Belki de aşık olmayı öğretirdin,
etrafında dolaşan ve göç etmeyi unutmuş kuşlara.
Kuşları sev,
Gözlerini incitme,
Beni de arada sırada hatırla...
