Ben
Ben her şeyde çok iyiydim
Ama hiçbir şey beceremedim
Her adımımı ustalıkla atıp
Her defasında çamura battım
Oysaki çok hızlı öğrenmiştim yürümeyi
Kimse söylemedi ki bana yollarıma hüsran serildiğini
Defalarca değiştirdim yönümü
Umutlandım, arsızca
Farklı olur dedim bu defa
Her defasında daha da ustalıkla battım çamura
Her adım da attığım hayallerimdi
Umutlarla kurulan
Sonuç ise hep aynı, çamur yahut hüsran
Yumurta kırmayı bile beceremeyen ben
Hayallerimi kırarken bir bir, ne de ustaydım
Ne de arsızdım hayal kurarken
Ben
Hayal kurmayı ve kırmayı seven,
Çamura bata çıka yürüyen ben
Şimdi ne miyim
Yürüyen bir hayal kırıklığı
Kendim için...
