Üç yerden kırılmışım ben 

Eklemlenmez, iyileşmez 

Aksak yürürüm, aksak gider hayatım 

Hayat lenk fakat ben Timurlenk değilim 


İlki olduğumu sandığım kişi 

olmadığımı öğrendiğimde oluşan kırık 

Bakıp bakıp içlenirim bazen 

Ardından derince susarım

Konuşursam yok olacakmış sanki duygularım 

öylece susarım 

İkincisi babam ölünce oluşan kırık 

Babalar da ölürmüş

yaşayınca anlıyor bunu insan 

Her hatırladığında her nefes alışında 

Göğsüne batan bir kırıktır bu kaburganda 

ölürüm sanırsın ilk yaşadığında 

gariptir ama alışırsın zamanla 

Sonra annenin de öleceği aklına düşer 

Tekrar sızlar bu yara 

Anneler de ölür günün birinde 

Üçüncü kırık da böyle oluşur işte 


Seni dünyaya getirenler 

dünyada bırakır giderler 

Gelirken fikrin sorulmayan bu zindan

Pis kokuları, akan damı 

Sinkaflı küfürleriyle 

Topal vücudun, yaralı ruhunla 

Sen gidene kadar 

seni böyle mahkum eder 

Bir başına, kendine katlanmaya…


08.05.2021