Bazen zor olan düşüncelerine inanmaya çalışmak. Kendinle çelişmediğini kendine ispatlamak. Hayatı kendince doğru yaşayıp kendince sonlandırmak. Gidebilecek yerlerin bir sınırı olmadığını kendine inandırmak, inandığın şeylere inanmamak. Ben de isterim güçlü olmayı, kendimi her seferinde yenmeyi. Sadece kendime kaybetmeyi. Hayat buna hiç müsaade etmiyor, sana başka şeyler sunuyor ama suçlusu hep o gibi davranmana izin veriyor. Suçlu kim ki? Hayatında başarıların da başarısızlıkların da sana aitken, hayatı suçlamak kadar kolay bir şey var. İnsan iradesi gereği hatalar da yapar ama nesi kadar bu hataları kabul eder bilemiyorum. Tecrübe, yaş, olgunluk, nenesi kadar olduktan sonra kabullenmeyi öğrenebilir. Bir cevap yok bana göre. Cevaplar hep farklı. Sadece hayatı yaşamak istiyorum hayallerim gibi. Ya hiçbir zaman olmayacak ya da gerçeğim olacaklar. O zamana kadar ya ben vazgeçeceğim ya da hayat benden vazgeçecek.
