Yağmurun pencerede çaldığı melodi,
Aya şemsiye olmuş sıkı bulutlar.
Şehrin uğultusu,
Kuru yaprakları asfalta sürten rüzgar.
Zihnimde kargaşa,
Sokakta sükut.
İşe giden emekçiler.
Yorgun babalar.
Ve vardiyalı bab gören çocuklar...
Çocuklar doyurulup giydirilmeli,
Biraz da süslenmeli, eşya değildir.
Sevgiyle büyümeli,
Umut, ışık olmalıdır.
Ama insan yoktan sevgi yaratmaya
Kadir değilmiş.
Ekilmemişse bir kalbe sevgi tohumu,
Geçiremez bir başkasına onu.
Sevgi verin çocuklara.
Ki alıp o tohumu büyütsünler,
Nesilden nesile, ağaçtek.
Sevgi verin çocuklara,
Sebepsiz, sorgulamadan,
Mecburiyet zannetmesinler hayatı.
