Sürekli bizi sıkıştırmasıdır. Bizler insanlar, hava durumu, olaylar gibi unsurları suçlu tutarız ancak toplamı hayattır. Kişi hayattaysa sıkıştırılır. Peki neden?
Basit bir sebepten; hayat pek keyfimizi gözetmiyor. Yani bizi umursamadan kendi yönünde akıyor. Daha çok birleşiyor ve birleşme esnasında engelleyen yavaşlatan her şeyi geride bırakıyor. Hayatta birleşimi yavaşlatan ise içimizdeki isteksizliktir. Kimse kendi kabuğundan çıkmak istemez. Üstümüze düşecek olan yorgunluktan yapmamız gereken eylemlerden kaçınırız. Evde bir dizi izlerken dışarı çağıran arkadaşınıza bir bahane üretmeniz gibi. Hayat da bizleri kendi akıntısına götürüyor ve bu da bize yorucu geliyor. Üstlenmek istemediğimiz bir sorumluluk bu ancak istememe gibi bir seçeneğimiz var mı? İstesek de istemesek de hayat bizleri sıkıştıracak mı?
