Gençliğin baharlı yıllarında kaybolup gidiyorum.

Sözlerim hep yarım kalıyor Tanrı'nın şafağında.

Benim boynum hep eğiktir.

Sabah gökyüzüne, geceleri ise tavana bakmaktan. 

O yüzden hiçbir zaman doğrulup önüme bakamamışımdır hayatım boyunca.

Bir aralar işlediğim günahları duvara asar, sayısızca kez tekrar anımsardım yaşadıklarımı ama çok sonradan anladım ki duvara astıklarım günahlarım değil, gerçekliğin ta kendisi olan benmişim.

Bilemezdim, bilemezdik, bilemezlerdi

Dünyanın kaçıklarla dolu bir lunapark olduğunu.

Sırası gelen gider, sırası gelen doğardı bizim buralarda.