Bu dünya tamamlanmamış bir taslaktır, diyen
ve sakalları bilgelikten ağarmış adama
Hiçbir şeyden dolayı hiçbir yeri ağarmamış, cahil insan suratımla,
''İnsan da tamamlanmayı bekleyen bir canlıdır''
diyerek karşılık veriyorum
Beni duyuyor mu bilmiyorum
İnsan insanı hala
İnsan insanı her şeye rağmen
Duyuyor mu bilmiyorum
Ama banklar ama boş koltuklar ama tren rayları ama yıllanmış ağaçlar ama boş kıyılar, köpekler, kediler
Duyuyor sanki
Belki anlamıyor ama duyuyor
Şöyle hissediyorum bazen
Belki eşyalar da bizi anladıkları için susuyorlardır
Seyyidhan haklıdır
Belki onların da gelmiştir haykırma çağları
Şu üzerinde yemek yediğim masa
Şu etrafına ışık yaymaktan yorgun düşmüş sokak lambası
Şu hep yalnız insanların oturduğu köhne bank
Şu izmarit sinine dönmüş,
çay tabağı altlığından emekliye ayrılmış küllük bozuntusu
Kim iddia edebilir ki şimdi beni duymadıklarını onların
Şu şehir kaç yıldır ayaktaysa, o kadar yıldır direniyor insanlar yerle bir olmaya
İnsan yerle bir olmaya direnen bir canlıdır, diyorum
Bunu yalnız odamdaki masa duyuyor
Anlıyor mu bilmiyorum
Her şey cansız artık
Kaldırımlar, insanlar, ışıklı dükkan tabelaları
Hatta duyguların kendisi bile
Hatta canlı olmanın kendisi bile
Cansız
Yürüyen bedenler, yürüyen cesetleri taşıyor oradan oraya
Ve şehirler ihtiyaç duymuyor artık mezarlıklara
Anneler telaşlı değilse artık
Bu biraz da çocukların özgür olmadığı anlamına gelir
Ama annelerin telaşsız oluşu
çocukların mutsuz olmadığı anlamına da gelir mi
Bilemiyorum.
Alıntılarla Yaşıyorum
2020-04-07T15:20:25+03:00Bu şiir bana gri ve isli bir şehir panoramasını anımsattı. İçinde yaşadığımız şehirler de ne kadar canlı görünseler de aslında ne kadar da cansızlar. Ama gece vakti doğdu mu peşinden, şehirler de bütün cansızlıklarını sunarlar ya bize. İşte o saatler şiir saatidir. Şimdi yeme bizi Bektaş bu şiirleri günün güllük gülistanlık bir saatinde yazıyor olduğuna inanmam. O yüzden senin şiirin kadar olmasa da ben de bu şiirin devamı niteliğinde kafiyeli teyze şiiri gibin bir şey iliştiriyorum alta, seni de gözlerinden öpüyorum.
Canlı olmanın kendisi bile cansız Bektaşcım
Bir Harry Potter değiliz ama var felsefe taşcım
Bubisanat'ta güzel şiirler okumaya muhtacım
Şiirde merdiven kafiyeyi icat eden teyze olduk şimdi de iyi mi