Hayır, öyle havalı bir salınma ile çarpmadı yüzüme. Dengesiz bir rüzgar vardı, son zamanlarda etrafımızda bize dokunan birçok şey gibi fütursuzca ve edepsizce esiyordu. Sonra bu söz konusu arkadaş önce bi havalandı. "Ahha!" dedim. "Terk ettiği kuşu özledi ona uçuyor." Sonra havası söndü, üç saniye önceki karizması kalmadı hop kaldırımın kenarındaki otlara süründü. Sonra biraz bacaklarda dolaştı çirkin bir poşetin ayağına takılması gibiydi. Yürüyüşümün ritmini bozdu. Ve ne olduğunu anlamaya kalmadan ani bir frenle görebileceğim uzaklıkta bırakıverdi kendini. Ben de şansın benimle olduğunu sanıp eve kaçırdım onu eheh...