hazan toplanmış gözlerine, kederi ile kavrulurum.
gözlerimde bir karartı duvarlara yaslanırım yürürken,
ciğerlerlimden ettim kendimi, bihabersin.
gece karası saçlarına düşmüş kışları sayar oldum,
hasretimden boğulmuşum, gidersin.
bir dilim ekmek, akşamdan kalma kahve.
usulca gidersin, beni benden silersin.
bin cihâna sığmaz ağrılara konak tebessümün,
uzunca kirpiklerinde kar taneleri;
beni canımdan, aklımdan edersin.
