idamla yargılanan duyguları sahiplenmişim

kurşuna dizilecek hisleri bağrıma basmış

gözlerini görebilmek umuduyla göğe yükselmiş

sesini duymak için rüzgarın her milimetrekaresine emir vermişim

sana sarılmalar biriktirmiş

sevdayı tanrıya ipotek etmişim

aşkı prometheus'tan çalmış

ateşiyle cenneti tutuşturmuşum

cehennemi kokunla söndürmüş

hasretinden argolu ayetler üretmişim

ki ben 

sevmeyi öğrenememiş

sevilmeye hep mahrum kalmışım

sokak çocuğu gibidir gülüşlerim

yağmurdan nefret etmiş

güneşe tapmış

kardan iğrenmişim

üşüyorum

toprak bile paklamaz beni

uzat ellerini

dilinden en narin ve nazik notları düşür

bach, mozart tüm bestekarlar sesinde reenkarne olsun

düşlerime cemre gibi düşsün tebessümlerin

hasat et ağlamaları reşit olmayan göz bebeklerimden

mutluluğun tohumlarını ek hafızama

tekrardan doğur bu ülkede adaleti

özgürlüğün saltanatını yönet bakışınla

ki sen

zaten varlığınla

fazlasın hem bu dünyaya hem öteki dünyaya

benimle yalnız

hatta yapayalnız kalmaya hazır mısın?