idamla yargılanan duyguları sahiplenmişim
kurşuna dizilecek hisleri bağrıma basmış
gözlerini görebilmek umuduyla göğe yükselmiş
sesini duymak için rüzgarın her milimetrekaresine emir vermişim
sana sarılmalar biriktirmiş
sevdayı tanrıya ipotek etmişim
aşkı prometheus'tan çalmış
ateşiyle cenneti tutuşturmuşum
cehennemi kokunla söndürmüş
hasretinden argolu ayetler üretmişim
ki ben
sevmeyi öğrenememiş
sevilmeye hep mahrum kalmışım
sokak çocuğu gibidir gülüşlerim
yağmurdan nefret etmiş
güneşe tapmış
kardan iğrenmişim
üşüyorum
toprak bile paklamaz beni
uzat ellerini
dilinden en narin ve nazik notları düşür
bach, mozart tüm bestekarlar sesinde reenkarne olsun
düşlerime cemre gibi düşsün tebessümlerin
hasat et ağlamaları reşit olmayan göz bebeklerimden
mutluluğun tohumlarını ek hafızama
tekrardan doğur bu ülkede adaleti
özgürlüğün saltanatını yönet bakışınla
ki sen
zaten varlığınla
fazlasın hem bu dünyaya hem öteki dünyaya
benimle yalnız
hatta yapayalnız kalmaya hazır mısın?
