kimseye seslenmiyorum çünkü sesler anlamını yitirdi
kulağımda bir düşüşle yaşamaya başladığımdan beri
anın o canlı zerafeti kalmadı.
bakmıyorum görmüyorum kendimi uyuşturuyorum
bakkala gitmeleri ve selam vermeleri azalttım
birinin yankı odasında kilitli kaldım
sürekli bowl yiyor öğğğğğürüyorum.
instagrama küfür ediyorum ama estetize etmediğim hiçbir şey yok
o kız her zaman çok güzel olmalı süreci anlıyorum
susarken bile mansplaning yapan kendimi ele veriyorum
film de izlemiyorum kitap da okumuyorum
ilginçliğime şaşıran yerlerimi yok ettim
kendimi uyuşturuyorum ve düşmeye devam ediyorum.
hhheeeeey vedalara her zaman bayılıyorum
isterseniz beni sevmeyin ben de sevmiyorum
çünkü o sinsi alayı görüyorsunuz
ben de o sinsi alayı görüyorum
kendime katlanmanın en YAKIŞIKLI yolu bu
saçlarımı da ona göre kestiriyorum.
biri beni kayda almayacaksa bu gece duş almadan yatacağım
sabaha kadar dans ettim ve bunu sevdim
eskiden çok allahtan bahsettim büyük cümleler kurdum
biraz çimlere çıplak ayakla basmak istiyorum
doğayı çok geç keşfettim şimdi kendimi uyuşturuyorum
(artık kendi imkanlarımla kendimi uyuşturmuyorum kendimi kandırmak için uydurduğum tüm duyguları pasifize ettim)
söylediğime pişman olduğum şeylerin olduğu anları LİPOSAKŞINLA aldırdım
geriye dönük tüm ödemelerimi yaptım çok az an fiksasyon yaptı
o anları da bitirmek için çalışmalar yapıyorum.
az önce çok yüksektim şimdi düşüyorum
aynı yerde miyiz?
artık hiç öyle şeyler düşünmüyorum
ketojonik beslenecek kadar yaşamayı seviyorum
biliyorum şaşırıyorsun
ben de şaşırıyorum
bana karşı hislerini diri tutmak için YILDIZ TORNAVİDA aldım
ama vidaların neye benzediğini bile bilmiyorum
:(
sadece kendimden bahsetmek istiyorum çünkü ilgimi çeken başka bir şey yok
israil’i de sikiyim çünkü bu da benimle ilgili
küpe taktım saç stilimi değiştirdim orta yaş krizime hiçbir şey kalmadı
tamamen düşene kadar yeni bir plan yapacağım
by
ben yere düşene kadar
