Daha ne kadar var yolun sonuna,

Son anlarımda,

Son düşe dalmaya?


Biriktirdiklerim ağırlık veriyor omuzlarıma,

Ya hiç başlamamalıydım bu yaşa kadar,

Ya da başladıktan sonra değişmeliydim.


Şekil almadan yaşanmıyor,

Karakter insanı yoruyor.

İyi niyet tüketiyor.

En kötüsü de

Karakterinle iyi niyetin çarpışıyor arada,

Sen yine tembellik ediyorsun,

Zamana bırakıp tercih hakkını devrediyorsun.


Daha ne kadar var,

Bu yolda tökezlemelerin bitmesine,

Artık öğrenmeli yolu

Bilmeli tökezlenecek yerleri,

Daha dikkatli bakmalı hatta.


Daha ne kadar vardır bilemiyorum

Ama bir o kadar daha yılgınlık birikecek,

Ya gözüm kapalı yürüyeceğim

Ya da artık dikkat etmeli attığım her adıma

Zamana bırakıyorum yine,

Belli ki kan akacak şakaklarımdan,

Ya düşünce açılacak gözlerim acıdan,

Ya da çetin engellerle dolu yolum güzelleşecek zamanla.