Uyandığımız her zaman yeni hayaller ve umutlarla uyanırız. Kendimizi daha güzel şeylere adarız. Hayaller kurarız. Belki kuş cıvıltıları arasında bir yerlerde, belki de daha özel anlara saklanırız. Sakladığımız şeyleri insanlara açmayız. Biliriz ki bu tüm kalkanı kırmak hatta yok etmektir. Zarara açık oluruz, zarar vermez dediğimiz insanlar bize zarar verir. Bu gerçekleştiği zaman artık hayaller ve umurlar bize yersiz ve gereksiz gelir. Artık ''her gün dünden daha bitik''tir.
