Her şey gibi.

Bir bankta oturup seyretmeyeceğiz artık deniz gibi bir güzellik karşımızda dururken birbirimizi.

Birbirimize söyleyeceğimiz hiçbir şey kalmamış gibi denize bakacağız bir sonraki görüşmemizde.

"Nasılsın?" diye soracağız tekrar tekrar çünkü merak edeceğiz "bensizlik" nasıl.

Hayat hala eskisi gibi olmamalı, biraz da olsa ben gibi dağılmış olmalısın.

Nereye götürecek bu yol bizi, onca hayali beraber kurmuşken senle.

Kaybolacağız orası kesin, doğruları harcayıp yanlış yollara sapanlar gibi.

İki çay bir simitle kahvaltılarımız olmayacak artık, düşündükçe delireceğimiz bir hatıraydı bu.

Birilerine bu anıları anlattığın zaman sen kadar anlam yükleyememelerine kızacaksın.

Gözlerimiz değecek birbirine ara sıra ve o anda öpemiyor olman delirtecek seni.

Deliler gibi sarılmak isteğini, yollarımız ayrıldığında "hoşça kal" sözüne denk getireceksin.

Dönmek isteyeceksin arkana fakat dönmesen bile aklın hep orada kalacak.

Her gece yastığa sarılıp duvara konuşmaların yüzünden bana ihtiyaç duymayacaksın.

Ben sende var olmalıyım eğer değilsem varlığımın bir önemi olmamalı.

Kalbim gibi paramparça olmak yerine mutluluk gibi yok olmalıyım.

Ben senle yok olmalıyım eğer olamazsam varlığımın bir önemi olmamalı.

Mutluluğun gibi var olmaktansa kalbin gibi yok olmalıyım.