Görüldüğü üzere her ikisi de mümkün değildir. Ne tamamen çaba ortadan kalkabilir ne çabanın sonunda elde edilen ödül... Bu iki unsur hareketlerimizin temelidir. Bu temeller üzerine düşünmek kim olduğumuz konusunda büyük sonuçlar ortaya koyabilir.
Her birimiz ödül için çalışıyoruz. Okula gidiyor, derslere giriyoruz. Sabahtan akşama kadar belki yıllardır aynı işi yapıyor: yoruluyor acıkıyor hasta oluyor ve tüm eksiklikleri giderim tekrar çalışıp tekrar biraz daha tükeniyorum. Tüm bunlara katlnarız ancak ucunda bir ödül varsa yoksa tüm bunlar bizlere zulüm gibi gelir...
Ancak ya ödül günden güne sönükleşiyorsa?
