Bugün biraz aşktan bahsetmek istiyorum. Allah'ım her şeyin hayırlısı olsun dedikten sonra ama hayırlısı o olsun dediğim biri vardı, istememem gerekirken içten içe de amin dediğim bi' duam... Sevilmek için değil de sevdiğim için çırpındığım biri. Neyini sevdim inanın hiç bilmiyorum, neyinden vazgeçemedim de bu hayatı kendime zehir ettim onu da bilmiyorum ama insan asıl vazgeçmek zorunda bırakılınca vazgeçemiyormuş; onu anladım. Vazgeçmek aslında çok kolaymış, zor olan zorunda bırakılmakmış; öyle sanıldığı gibi de vazgeçmek kaybetmek değilmiş, aşk da bi' savaş değil zaten. Her vazgeçiş bir başlangıçmış, özgürlükmüş; artık tamamen özgürüm ve bugün yeni hayatımın en uzun gecesi... Demem o ki insan günlerce istediği şeyi gün geliyor istemeyebiliyormuş, bırakın bu da bizim onlara karşı ilk ve son zaferimiz olsun. Kendinizi kafese mahkum etmeyin, özgürlüğe kanat çırpın! 🕊
