Herkes karalıyor bir şeyler...
Herkes ruhunun verdiği cesaretle kalemine sığınıyor. Dünyaya bir kalemin ucundan bakabilmek, bence bir nevi insanlara tebessüm saçmakla eşdeğer. Keşke bilselerdi bir kalemle neler yapılabileceğini, bir çocuğun gözlerindeki ışıltıyı bir kalemle nasıl görebileceklerini, sıkıntılarla dolu bir insana nasıl dünyaları verebileceklerini, keşke bilseler…
Sadece bir kalemle, düşünebiliyor musunuz, sadece bir kalem?
Bunları bilseydiniz, eminim siz de elinize kalemi alacak ve yazmaya çalışacaksınız, değil mi? Bir kalemin ucundan dünyaya bakmak. Basit bir cümle gibi gözüken ancak anlam derinliği oldukça büyük olan…
Bu bir kapı deliğinden bakmaya benzemez, kapı deliğinde sınırlı bir alanı görürsünüz, ancak bir kalemin ucuyla hayallerinizin dahi erişemeyeceği kapılar açarsınız. Belki yeni insanlar, yeni dünyalar…
*Bu yazıma normalde devam edecektim ancak bir moral bozukluğundan ötürü buraya kadar gelebildim. Umarım tamamlanmamış hali de hoşunuza gider.
