Kafamın içinde bana ait olmayan sesler, kulağımdaki uğultu, göğüs kafesimin tam ortasındaki tarifi olmayan boşluğumsu duygu daha bir garip gelir gece yarıları. Günün telaşından unutursun kendini, gece yarıları hatırlar insan kendini, kendi derdini… Sabah hiç dedin yokmuş gibi insanların problemlerine çare ararsın, sanki her şeyin çözümü varmış gibi gelir. Gece yarısı kendinle baş başa kalınca anlarsın aslında her derdin basit olmadığını ya da çözümünün olmayacağını…